Moed, daadkracht, barmhartigheid

… hij heeft mij vaak opgemonterd
en zich niet voor mijn gevangenschap geschaamd.
Toen hij in Rome kwam,
is hij meteen naar me op zoek gegaan …

Paulus, in 2 Timoteüs 1:16b-17

Samen getuigen
“Ga mee. Samen getuigen van geloof, hoop en liefde.” Dat is het jaarthema van de PKN van afgelopen seizoen. En dit jaarthema verwoordt het mooie van een kerk: je bent het samen! Op zondag ga je eigenlijk niet “naar de kerk”, naar het gebouw, om daar alleen maar iets aan te horen. Nee, samen vorm je een kerk! We bidden voor elkaar, leven met elkaar mee, zingen samen. Die betrokkenheid op elkaar is een kenmerk van de gemeente, en dat heeft Paulus ook ervaren! Hij denkt aan Onesiforus, met wie hij zich verbonden weet. Wat Paulus over hem zegt, heeft ook betekenis voor ons als kerk. Wat nodig is om te ervaren dat we als kerk bij elkaar horen? Ik moet aan drie dingen denken, als ik Paulus hoor spreken in 2 Timoteüs 1.

Moed, daadkracht, barmhartigheid
1. Moed. Paulus zit gevangen in Rome. Hij is niet de enige. Christenen hebben het moeilijk in zijn tijd. Er zijn mensen die niets met die christenen te maken wilden hebben. Maar Onesiforus is anders. Hij heeft zich niet voor de gevangenschap van Paulus geschaamd (vers 16) en zoekt Paulus op. Als je iemand opzoekt die vanwege zijn geloof in Jezus gevangen zit, dan getuigt dat van moed (zie vers 8). Soms moeten ook wij een drempel over, om elkaar op te zoeken. Niet het gemak zoeken, maar elkaar!

2. Daadkracht. Paulus zegt ook over Onesiforus: Hij is metéén naar mij op zoek gegaan (vers 17). Daar zit voor Onesiforus iets in van: ik ga het niet uitstellen, ik wil prioriteiten stellen, ik ga doen wat ik moet doen. Hij is als de barmhartige samaritaan uit de gelijkenis van Jezus. Die Samaritaan zag nood van de neergeslagen man en ging gelijk iets doen. Zo is Onesiforus in Rome. Hij kan Paulus bezoeken en doet dat ook meteen. Wat is op dit moment belangrijk in uw en jouw leven? Waar moet gehandeld worden?

3. Barmhartigheid. Wat is Onesiforus’ motivatie op Paulus op te zoeken? Hij zal begaan zijn met het lot van Paulus. Paulus had heel veel meegemaakt in zijn leven: vervolging, stokslagen, gevangenschappen, schipbreuk en meer (2 Korintiërs 11:23-28). Hij werd ook door mensen in de steek gelaten (zie vers 15: door Fygelus en Hermogenes). Maar Onesiforus is niet zoals hen. Het kan niet anders, of dit moet liefde of barmhartigheid zijn. Het komt uit zijn hart; hij gunt hem het goede. In vers 16 lees je, dat hij Paulus heeft opgemonterd. Dat is: op adem laten komen en hem echt laten mérken dat hij niet vergeten wordt.

Bidden
Wat heeft Paulus daar veel aan gehad! Hij wordt niet vergeten! En wat gaat Paulus dan op zijn beurt doen? Paulus gaat voor Onesiforus bidden. Hij bidt dat de Heer zich over Onesiforus zal ontfermen op de dag van zijn wederkomst (vers 18). Wat een voorrecht dat ook wij in de Kruiskerk en in onze stad Nijkerk zoveel voor elkaar mogen betekenen. We mogen de ander opzoeken en “opmonteren”. Moed, daadkracht en barmhartigheid betonen. En daarnaast voor elkaar bidden. Daar gaat het om in de kerk en ook in je stad.

ds. Martin van der Klis